- تاریخ انشار: ۶ قوس ۱۳۹۹
- سرویس: آئین و اندیشه
- کد خبر: 30685
- 266 بازدید
- بدون دیدگاه
اسلام به دنبال اخوت‌گرایی است نه قوم‌گرایی
سید محمد امین موسوی پژوهشگر دینی می‌گوید،در رابطه با قومیت دو نوع نگاه وجود دارد که در نگاه اول، خداوند قومیت را بعنوان یک قالب اجتماعی و پدیده حفظ کرده است و آن را مورد تایید قرار داده است و حتی برای هدایت این قومیت پیامبرانی را نیز فرستاده است؛ در نگاه دوم نیز نگاه […]
سید محمد امین موسوی پژوهشگر دینی می‌گوید،در رابطه با قومیت دو نوع نگاه وجود دارد که در نگاه اول، خداوند قومیت را بعنوان یک قالب اجتماعی و پدیده حفظ کرده است و آن را مورد تایید قرار داده است و حتی برای هدایت این قومیت پیامبرانی را نیز فرستاده است؛ در نگاه دوم نیز نگاه خداوند به قومیت بعنوان اصل و محوریت نیست و آن را مایه‌ی کفر و ستم می‌داند، چون این موضوع باعث تفرقه و نفاق می‌شود.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) ـ قم: طی نشست علمی پژوهشی که روز پنج‌شنبه (۶ قوس) از طرف مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی #تبیان در #قم با همکاری انجمن علمی پژوهشی ادبیات مجتمع آموزش عالی فقه برگزار شد، سید محمد امین موسوی کارشناس این نشست به موضوع “قومیت عامل ایجاد وحدت یا تفرقه” پرداخت.
موسوی، در ابتدای سخنانش به شرح و تعریف “قوم” پرداخت و اظهار داشت: قوم یعنی مجموعه‌ای از انسان‌ها که دارای زبان، نژاد، تاریخ، عواطف و احساسات مشترک می‌باشند و این اشتراکات، آنها را به یکدیگر پیوند داده است. طبق این تعریف، قوم یک قالب کوچک‌تر نسبت به نژاد می‌باشد؛ زیرا در تعریف نژاد، عناصر گوناگون دیگری مثل تاریخ و زبان و سنت‌ها و فرهنگ‌های مشترک نهان شده است.
وی، در رابطه با تایید قومیت از جانب خداوند و ائمه معصومین (ع) ابراز داشت: در این رابطه دو نوع نگاه وجود دارد که در نگاه اول، خداوند قومیت را بعنوان یک قالب اجتماعی و پدیده حفظ کرده است و آن را مورد تایید قرار داده است و حتی برای هدایت این قوم پیامبرانی را نیز فرستاده است؛ بطور مثال خداوند خطاب به خاتم پیامبران می‌فرماید: ای پیامبر برو در بین اقوامت و آنها را بشارت بده. همچنین در مورد دیگر پیامبران همچون حضرت نوح (ع) و حضرت موسی (ع) و … نیز این امر مصداق دارد.
موسوی، ادامه داد: در نگاه دوم نیز نگاه خداوند به قومیت بعنوان اصل و محوریت نیست و آن را مایه‌ی کفر و ستم می‌داند، چون این موضوع باعث تفرقه و نفاق می‌شود.
وی، تصریح کرد که پدیده‌ی قومیت در اصل پدیده‌ای منفی نیست و اینکه انسان افراد قوم خود را دوست بداند بد نیست، اما چیزی که باعث تخریب آن می‌شود، این است که انسان‌ها افراد بد قوم خود را بهتر از افراد خوب اقوام دیگر بدانند و قومیت‌گرایی در رفتار و کردار انسان مشاهده می‌شود و هنگامی که قومیت‌گرایی اصل قرار گرفت، موجب تفرقه و نفاق خواهد شد.
موسوی در مثال این مورد به شکست شوروی در افغانستان اشاره کرد و افزود: اتحاد و روحیه‌ی جهادی مردم افغانستان مقاومت ۹ ساله کشور در برابر شوروی و شکست این ابرقدرت زمان را به دنبال داشت؛ که متاسفانه همین روحیه جهادی و #قومیت_گرایی بعدها موجب تفرقه و جنگ‌های داخلی در کشور شد؛ بنابراین نگرشی که در آن خدمت به قوم خود و خیانت و جنک با اقوام دیگر باشد، مذموم و ناپسند است.
او، تصریح کرد: در همین رابطه پیامبر اسلام (ص) سعی کرد تا تفکر قومیت‌گرایی را در بین مردم کمرنگ‌تر و کمتر کند؛ بطور مثال ایشان سعی کردند تا اخوات‌گرایی را جایگزین قومیت گرایی کنند، همانند قضیه‌ی بنای سنگ حجرالاسود در کعبه بود.
موسوی، خاطرنشان ساخت که آنچه برای پیامبر اهمیت داشت تقوی بود نه قومیت‌گرایی و قوم پرستی.
وی ادامه داد: در حادثه‌ی غدیرخم نیز پیامبر اکرم(ص) با علم به قومیت‌گرایی و قوم‌پرستی مردم، از سمت خداوند ماموریت یافت تا جانشین خود را برای هدایت مردم انتخاب کند، که بعدها خواص مردم رهبری حضرت علی(ع) را نپذیرفتند و اقوم‌گرایی سبب شد تا آن حضرت ۲۵ سال خانه‌نشین شوند.
موسوی، در پایان صحبت‌هایش عنوان کرد که خداوند فرموده که من شما را خلق کردم و این گروه‌گرایی و قبیله‌گرایی را برای جعل بین شما قرار دادم و آنچه برای من مهم است، تقوای می‌باشد و اگر می‌خواهید امتی برتر نسبت به دیگران باشد، به ریسمان الهی چنگ بزنید و تفرقه نیاندازید و متفرق نشوید.
نظرات(۰ دیدگاه)